Vandaag komt mijn recensie online van dit prachtige boek, die mijn hoge verwachtingen hopelijk waar maakt. Het is een verhaal dat gaat over een man, een vader voor vele die uiteindelijk Alzheimer krijgt. Ik vond Ma van Hugo Borst prachtig, dus hopelijk is het een soort gelijk boek!
Ik wil graag Brain Books en Marjolijn bedanken voor dit prachtige boek

Specificaties

• Nederlands
• 240 bladzijdes
• Januari 2017
• literaire non – fictie
• Uitgeverij de Brainbooks | Brainbooks

Beschrijving
Koos Markus is een vitale, intelligente man die tot zijn 78e jaar een accountantskantoor heeft. Opeens doet hij zijn auto weg, vergeet hij afspraken, weet hij handig gebeurtenissen te omzeilen of vergissingen te camoufleren en stopt van het ene op het andere moment met zijn zaak. Koos heeft Alzheimer. Zijn dochter Marjolijn is verpleegkundige en wordt nu zijn mantelzorger. Zij neemt de lezer mee in een wereld die steeds minder de zijne is, waardoor ze zowel moeilijke als mooie momenten met haar vader meemaakt. Door de Ziekte van Alzheimer werden de rollen omgedraaid: daar waar de vader zijn dochter vroeger met veel liefde bij de hand nam, deed zij dit de laatste jaren van zijn leven bij hem. 

Voor het lezen
Het boek lijkt mij heel mooi doordat het een ziekte is die niet erg bespreekbaar is. Het verhaal laat mij al denken aan het verhaal dat ik van Hugo Borst heb gelezen, wat over de zorg gaat in Nederland. Het verhaal gaat mij hopelijk  meer diepgang geven in de ervaringen van mensen die het van dicht bij meemaken. Ik hoop ook meer begrip naar de mensen toe met deze verschrikkelijke ziekte doordat ik kan zien wat er in hun hoofd om ga.

“Ik weet niet eens waar ik straks weer naar toe moet, het is een lege wereld.”

Tijdens het lezen 
Ik zit erg diep in het boek. De eerste 100 bladzijdes zijn in ruim 2 uur uitgelezen. Ik vlieg er doorheen, maar ik zit ook in een emotionele scheur door de herkenning, de gelijkenis van de dingen die ik zelf gevoeld heb, zoals de machteloosheid en het toeziend oog zijn. Het is al zwaar genoeg om te moeten toekijken, maar om te weten dat het er aan komt en de goede dagen steeds minder worden is mooi, naar ook hartverscheurend.
Een emotionele sneltrein met de ervaring van een dochter die verzorgster is terwijl haar leven doorgaat, maar gevuld word door de zorg voor haar vader. Het word gedaan uit liefde, maar soms voelt het ook als een last ookal wil je het niet zo noemen. Alles is zo dubbel op.

“Elke dag is alles weer nieuw voor me, misschien maar goed ook, dan kan ik er ook niet mee zitten.”

Conclusie
Okay ik ben uitgehuild, heb het laten bezinken en ben nu klaar om mijn mening te geven over dit heftig mooie boek!
Ik heb vol hoop, verdriet en begrip gezeten voor zowel de hoofdpersoon Koos als zijn dochter. Ik had echt te doen met Marjolijn, want je wilt dat je vader goed verzorgd word. Natuurlijk wil je ook dingen voor hem doen en soms is het gênant. Je hebt het er voor over. Soms vergeten ze hoe het is om naar de wc te gaan en gebeuren er ongelukjes. Soms gaat het proces sneller dan je wilt, maar het bittere einde is in zicht. Het proces begint langzaam en ieder keer ben je blij met de heldere momenten die jullie samen hebben.
Een boek dat ik niet hoef te beoordelen, want een verhaal waarvan ik diep onder de indruk ben geraakt en waar ik zoveel respect voor heb dat ik het wil delen met anderen is niet minder dan ☆☆☆☆☆ waard. Opa Koos is de ster in de hemel die op zijn geliefden neer kijkt.

“Leg mij te rusten onder een boom, Daar…. aan de overkant”