Vandaag is het tijd voor een boek dat al een tijd naar mij loert door de cover. Het ziet er zo mooi mysterieus uit en een roze wolk?! Het lijkt mij een heftig verhaal door een zwaarbeladen onderwerp, zelfverminking. Zal ik meer van Maren haar verhalen gaan houden na deze?! 

Specificaties

• Nederlands 
• 235 bladzijdes
• Augustus 2016
• Amsterdam Leopold
• IBSN13 : 9789025870621
• Young Adult 

Beschrijving
Misschien zul je mij niet helemaal begrijpen.

Waarom ik mezelf pijn doe bijvoorbeeld.

Of waarom ik zo raar doe tegen dat meisje uit het ziekenhuis.

Waarom ik denk dat ik een jongetje kan redden van kanker.

Misschien zul je mij niet helemaal begrijpen.

Maar ik zal proberen het uit te leggen.


Ik ben Lauren.

En dit is mijn verhaal.

Voor het lezen
Als ik dit verhaal lees is het eerste wat ik mijn opkomt jezelf verminken. Het is zeker heftig om te doen en om mee te maken. Je ziet alleen een bepaalde manier als opluchting . Het is erg lastig om andere dingen te vinden om je de rust en zelfvertrouwen te geven dat je goed genoeg bent zoals je bent. 
Ik ben benieuwd hoe ze in het ziekenhuis komt, door een mislukte zelfmoordpoging? Een manier om haar te laten zien dat mensen willen leven, eerder een kind wil leven, maar het niet kan vanwege ziekte! 

“Moet je zien. Mijn oog viel op de boomhut, die verdekt was opgesteld tussen het bladerdek. Die wilde ik vroeger altijd hebben.”

Tijdens het lezen
Het is een heftig verhaal over een meisje wat aan selfharming ( zelfbeschadiging) doet. Het is iets wat Ik wel eens vaker af en hoorde. 
Haar school therapeut laat haar met een lief jongetje met kanker werken, samen moeten ze er het beste van maken en er doorheen komen, maar wat als alles anders loopt dan gewoon even een kind opvrolijken en deze stage afronden?! 

” Je moet gewoon jezelf zijn, zei Jasmijn tegen mij.”

Conclusie 
Een heftig boek wat geschreven moest worden net zoals vele verhalen die vertelt moeten worden, maar wat niet gedaan word uit angst, angst voor hunzelf en hun omstanders. De strijd dat alles op hun schouders ligt en ze niks kunnen loslaten omdat andere dan een deel ervan met zich meezeulen. 
Mijn eerste indruk was : Maten Stoffels? Die schrijft toch echt van die kinderlijke boeken of is dat nu veranderd. De cover trof mij erg. De roze wolk. Ik herkende het binnenvetten ook en vele andere dingen in dit verhaal. 
Ik heb het in 2 dagen uitgelezen, want ik moest het einde weten, maar nu denk ik wou ik dat wel?! Leven is hard heftig en vol ziektes en mensen die willen leven maar het niet kunnen en er zijn mensen die het niet willen. Mensen die er door heen komen! 
♡♡♡♡♡ dikke 5 harten voor jou Maren! Je hebt mij wakker gehad en nog meer laten nadenken denk ik al deed!