Wie is Antoine Verhoeven

Ik ben Antoine Verhoeven, 46 jaar oud maar nog steeds een 80’s kid. Opgegroeid in ’s-Hertogenbosch en sinds jonge leeftijd al fan van allerlei horror en science fiction films en series. Logan’s Run, Star Wars, Blake’s 7, Star Trek en ook de miniserie ‘V’ maakte een grote indruk op mij.

Ik heb mijn eerste echt horrorfilms gekeken op hele jonge leeftijd, samen met mijn neefje, bij mijn tante thuis, (op videobanden) die zelf graag mee keek. We keken ‘The Shining’ en later mijn eerste zombiefilm was ‘The Beyond’ van Lucio Fulci, een bloederige film met allerlei smerige effecten. Ik was toen ongeveer 11 of 12. Sinds die tijd heb ik alleen nog maar meer horror gekeken, sommige nog slechter dan slecht, maar voor mij was het een ontsnapping aan de gewone wereld. Ik ben zonder broers en zussen opgegroeid en veel vrienden had ik destijds niet dus ik leefde min of meer in een soort eigen fantasiewereld en bracht veel tijd door in de natuur vooral. Schrijven kwam niet in mij op, maar omdat ik echt de vreemdste dingen kon verzinnen, begon ik met het tekenen van stripverhalen. Avonturen over een haai-man die met zijn bemanning door het heelal vloog in een superieur ruimteschip. (Ik haalde enorm veel inspiratie uit de BBC serie Blake’s 7)
Ik ben van nature erg rebels, altijd al geweest. Vroeger al, vond ik de slechteriken van films en series veel leuker dan de helden en dit begon zich ook wel te manifesteren in mijn verhaaltjes.

Doe je zelf nog iets met het maken van strips?

Nee, ik heb wel geprobeerd om de stripverhalen die ik vroeger las, om te zetten in een science ficton boek, waar ik af en toe nog steeds aan werk.

Hoe is schrijven voor je begonnen aangezien je niet zo een lezer bent.

Toen ik rond de twintig was, begon ik voor het eerst met echte verhalen schrijven, omdat ik simpelweg geen tekentalent heb. Ik schreef voornamelijk over paranormale wezens, vampiers en andere ondoden, en veelal vanuit het standpunt van het wezen zelf, en nooit de mens. Ik wist hoe het was om anders te zijn, om er niet bij te horen, dus werd voor mij een soort tweede natuur om mezelf zoals zo’n verloren wezen te voelen, in een vijandige wereld. Ergens in 2000 kwam ik in contact met de eigenares van een wiccan pagan winkeltje (omdat ik mezelf namelijk ook als ‘pagan’ beschouw, want spiritualisme en natuur zijn voor mij eenmaal erg belangrijk) en we hadden vaak goede gesprekken. Ik vertelde haar dat ik graag schreef, en zij bood mij aan om in het maandblad van de winkel te schrijven, ik nam die kans graag aan, en binnen enkele maanden had ik mijn eigen serie in het tijdschrift. ‘De Dochter Van Het Nimmerlicht’ (Het fantasy verhaal gaat over een jonge vrouw die werd vermoord door haar eigen ouders maar tot leven werd gewekt door een amateuristische magier. Uiteindelijk komt de vrouw Luvia erachter dat haar jongere zus werkt voor de vijand en dat een confrontatie tussen de twee onvermijdelijk zou worden) het werd erg graag gelezen door iedereen, en zelfs de man van de eigenares (die helemaal geen lezer was) werd fan van mijn werk. Onzekere ik kreeg toen het idee van ‘misschien is schrijven jouw talent wel?” Ik ben persoonlijk nooit echt een lezer geweest.

Is het geen idee om korte verhalen te gaan schrijven, net zoals in het verhaal wat je hierboven vertelde.

Mijn boek ‘Bikini Zombie’ bestaat uit een volume 1 en 2, en ik ben al begonnen met het begin van volume 3, dat in combinatie met een volume 4 ook in boekvorm zal worden verwerkt.

Wat heb je allemaal aan schrijfwerk gedaan?

Ik ben in 2000 begonnen met een fantasy serie voor het tijdschrift en daarna heb ik allerlei korte verhalen geschreven, die zijn echter nooit gepubliceerd. Momenteel werk ik aan verschillende projecten in verschillende genres. Het houdt me bezig en het is een soort ontsnapping aan de realiteit.

Wat was voor jou de stap om uit te geven in eigen beheer.

Ik heb de POD uitgever Boekscout benaderd voor mijn eerste ‘echte’ boek Duivelsdochter, het was voor mij een grote stap, omdat ik voor die tijd nog helemaal geen idee had hoe de wereld van de uitgeverijen nu precies werkte. Het was een interessante ervaring en ik moet zeggen dat de medewerkers mij erg goed hebben begeleid.

Hoe ziet het schrijfproces er bij u uit en wat vind u het moeilijkst om te schrijven? Werkt u alles uit of heeft u andere geheugensteuntjes?

Het schrijfproces bij mij verloopt zonder plan. Ik heb veelal alles in mijn hoofd en begin gewoon te schrijven. Soms verteld het verhaal zichzelf en gebeuren er dingen die ik zelf niet aan zie komen. Ik had bijvoorbeeld eens een situatie beschreven in mijn verhaal, maar door een fout in word, werden met laatste 3 paginas niet gesaved. Toen ik heb overnieuw schreef, had ik een hele andere wending gegeven aan het verhaal die erg afweek van mijn eerdere idee. Ik heb nooit spijt gehad van die keuze. Ik denk dat ik een goed gevoel heb wat werkt en wat niet werkt, en ik schrijf voornamelijk door de emotie van dat moment, en niet met een uitgestippeld plan. Ik betrap mezelf er vaak op dat ik het personage als een levend persoon ga zien en dan na het schrijven van een heftig hoofdstuk (zoals de vele situaties in Duivelsdochter) mezelf een pauze moet gunnen om me los te maken van het personage.

U bent zelf schrijver, maar leest u zelf ook boeken, welk genre? Vooral Nederlands (eigen bodem ) of Engels?

Om eerlijk te zijn ben ik zelf helemaal niet zo’n lezer. Ik weet nog dat ik vroeger op school verplicht boeken moest lezen voor Nederlands, ik vond dat vreselijk. Ik heb uiteindelijk toch wel wat boeken gelezen. Dracula van Bram Stoker, The Amityville Horror van Jay Anson, enkele vampierboeken van Anne Rice, en het ‘A Streetcat Named Bob’ van James Bowen.

Ik lees niet veel maar dit boek.

Wat vind u het moeilijkst om te doen als u schrijft? & Wat was uw favoriet om te schrijven indien u meer boeken heeft?

Voor mij was het moeilijkste om te schrijven vaak de eerste bladzijde. Een begin maken dat de lezer meteen nieuwsgierig maakt. Mijn favoriete boek om te schrijven ben ik momenteel nog mee bezig. Het is een lastig boek om te schrijven omdat ik erg graag wil dat alle details kloppen en het is niet altijd mogelijk om alle feiten te googlen. Soms moet je naar de bron zelf gaan. Zo heb ik al buitenlandse bibliotheken en musea moeten raadplegen voor sommige feiten. Mijn boek Bikini Zombie is mijn favoriet van mijn uitgegeven boeken omdat dit boek echt ‘mij’ is. Met Duivelsdochter was te teveel bezig over hoe het zou worden ontvangen, met Bikini Zombie schreef ik wat ik zelf leuk vind en ik heb het gevoel dat veel van mijn eigen identiteit en interesses in de pagina’s zijn verweven.

Hoe bent u aan inspiratie gekomen voor de boeken?

Mijn eerste boek Duivelsdochter was geinspireerd door een meisje dat ik heb gekend. Ze was een gothic meisje, maar ze kwam uit een rijke familie die zich ergerde aan haar kledingstijl en smaak. Ze was een lief gevoelig maar tegelijk wereldvreemd meisje dat nooit zichzelf mocht zijn. Dit stond aan de basis van het personage van Brigitte van Breughel (de hoofdpersoon uit Duivelsdochter) Ik gaf haar een tweelingzus die juist wel de droom van iedere ouder was, om het contrast tussen de zussen te benadrukken.

Bikini Zombie is geinspireerd door mijn liefde voor Japanse anime en de zogenaamde ”exploitation movies” (Films met veel bloed, naakt en tja, slechte dialogen) uit de jaren 70 en 80. Ik wou een verhaal scheppen over een wereldwijde ramp waarbij de hoofdpersoon Kaori, (die alleen maar van een lang weekendje Scheveningen wou genieten) wordt geconfronteerd met echte zombie epidemie. Dit bleek slechts het begin te zijn van iets groters.

Is uw leven veranderd sinds u schrijft?

Schrijven is voor mij belangrijk omdat ik personages bedenk en tot leven kan wekken. Het is een fijn gevoel om iets in de wereld te sturen dat een positieve bijdrage kan leveren aan iemand die het op dat moment kan gebruiken. Even ontsnappen uit de realiteit is een van de dingen die zowel schrijver als lezer aan elkaar verbind.

Waar schrijf je het liefst?

Ik schrijf meestal aan mijn eigen PC, het liefst erg laat in de nacht omdat dan de buitenwereld tot rust is gekomen. Meestal speelt er op de achtergrond een dvd op mijn TV, bij Bikini Zombie had ik bijvoorbeeld een twintigtal oude zombie films aanstaan. Voor mij werkt het om in de sfeer te komen en me af te zonderen.

Wat is het leukste wat u gehoord heeft over uw boeken?

De corrector die Duivelsdochter had verbeterd zei het volgende over mijn boek:

Waar bent u nu mee bezig en wat kunnen wij allemaal verwachten?

Ik ben momenteel bezig met het vervolg van Bikini Zombie en mijn fantasy verhaal. Ik ben erg benieuwd hoe Bikini Zombie wordt ontvangen door de lezers.